Adam Karasewicz z plakietką FIFA

FIFA zatwierdziła listy sędziów międzynarodowych na 2025 rok. Do elitarnego grona dołączył Adam Karasewicz, który kontynuuje wrocławską tradycję międzynarodowych sędziów asystentów.

Wcześniej plakietkę FIFA nosił Mariusz Kowalski, aktualny Przewodniczący KS Wrocław, a w gronie żeńskim tę funkcję pełniła Karolina Skalska-Jakubaszek. Od 3 lat jako sędzia na liście FIFA znajduje się oczywiście także Damian Sylwestrzak, który uzyskał teraz dodatkowo także uprawnienia jako międzynarodowy arbiter VAR/AVAR.

Adamowi droga od rozpoczęcia przygody z sędziowaniem do statusu arbitra międzynarodowego zajęła prawie 17 lat, a bliski nominacji był rok temu, gdy znalazł się na liście rezerwowej PZPN. Spotkania wysokiej rangi nie będą jednak dla niego nowością, bowiem już zaliczył ponad 20 meczów jako członek zespołu Damiana.

Karasewicz w roli asystenta może pochwalić się już około 250 meczami na szczeblu centralnym w Polsce, z czego ponad 100 w Ekstraklasie. Był także RLO (oficerem łącznikowym sędziów) podczas meczów Śląska Wrocław w europejskich pucharach. Jako sędzia z gwizdkiem osiągnął w przeszłości poziom 3 ligi. Aktualnie aktywnie wspiera także swój macierzysty KS Wrocław,  w którym jest Szkoleniowcem i Członkiem Zarządu.

Kalendarium Adama Karasewicza:
  • 2008 – kurs sędziowski
  • 2011 – debiut w Klasie A
  • 2013 – debiut w Klasie Okręgowej
  • 2013 – debiut jako sędzia 4 ligi
  • 2014 – debiut jako sędzia 3 ligi
  • 2017 – debiut w 2 lidze (asystent)
  • 2017 – debiut w 1 lidze (asystent)
  • 2019 – debiut w Ekstraklasie (asystent)
  • 2022 – debiut w rozgrywkach międzynarodowych (asystent)
  • 2025 – sędzia asystent międzynarodowy

Zdjęcie: Miedź Legnica

Szkolenie praktyczne – obserwacja meczu

Mecz ćwierćfinału Pucharu Polski strefy wrocławskiej pomiędzy drużyną juniorów Olympic Wrocław i występującym w klasie okręgowej Zenitem Międzybórz był jednocześnie okazją do praktycznego szkolenia dla sędziów KS Wrocław. Spotkanie prowadzone przez Konrada Jaworskiego wraz z asystentami Janem Brzezińskim i Janem Chodzińskim było nagrywane, a na żywo oglądało je kilkudziesięciu arbitrów oraz obserwator.

Przebywający na trybunach notowali warte omówienia zdarzenia meczowe, zachowania i decyzje kolegów na murawie. Mecz do analizy okazał się idealny, bowiem nie brakowało ciekawych sytuacji – podyktowany został rzut karny, jedna z bramek padła w sytuacji stykowej w kontekście spalonego, przy innym golu piłka nieznacznie przekroczyła linię bramkową. Pokazano także 8 żółtych kartek.

Po zakończonym pojedynku wszyscy udali się do pobliskiej sali, gdzie najpierw obserwator Tomasz Martowicz dokonał omówienia meczu z sędziami, a następnie kluczowe zdarzenia zostały zweryfikowane z nagraniem meczu. W kolejnej części prowadzona była dyskusja, zadawano pytania sędziom, a topowi arbitrzy KS Wrocław – Damian Sylwestrzak oraz Adam Karasewicz dzielili się swoim doświadczeniem, a także przekazywali cenne uwagi i wskazówki.

Byłem pozytywnie zaskoczony, gdy dowiedziałem się o wyznaczeniu mnie na sędziego tego spotkania. Sytuacja, w której inni sędziowie w tak licznej grupie na trybunach obserwują na żywo moją pracę na boisku na pewno była czymś nowym.  To, że po meczu mogłem wysłuchać nie tylko obserwatora, ale też koleżanek i kolegów, w tym arbitra międzynarodowego, jest dla mnie cennym i unikalnym doświadczeniem, kolejną cegiełką w sędziowskim rozwoju – komentował Konrad Jaworski, arbiter klasy okręgowej objęty programem mentorskim dla perspektywicznych sędziów.

Duże zaangażowanie uczestników sprawiło, że wspólna pomeczowa analiza trwała ponad godzinę, a i tak nie wyczerpano wszystkich wątków.  Dla części z sędziów była to pierwsza okazja na zobaczenie jak przebiega pomeczowa rozmowa z obserwatorem. Wiedza praktyczna zdobyta podczas omawiania meczu z pewnością zaowocuje poprawą sędziowskiego warsztatu uczestników. Wkrótce sędziowie KS Wrocław wezmą udział w kolejnym tego typu szkoleniu, tym razem obserwując z trybun i analizując pracę arbitrów podczas ekstraklasowego meczu Śląska Wrocław.

Fotografie: Aleksy Nowosadzki

Krzysztof Stępień w elicie sędziów asystentów (ROZMOWA)

Krzysztof Stępień przed startem sezonu 2024/25 awansował do pierwszej grupy sędziów asystentów szczebla centralnego, co oznacza, że może być wyznaczany na mecze Ekstraklasy. Po ponownym spotkaniu w najwyższej polskiej klasie rozgrywkowej (mecz Lechia Gdańsk - Motor Lublin w 2. kolejce), po aż 8 latach przerwy, rozmawialiśmy o tym jakie emocje towarzyszyły temu spotkaniu, jaką drogę przeszedł Krzysztof by być w elicie, jakie ma rady dla młodych adeptów sędziowskiego rzemiosła i jakie cechy powinien mieć dobry sędzia asystent. Zapraszamy do lektury.

Jakie to uczucie znowu być z powrotem na meczu Ekstraklasy? Już trochę lat od debiutu minęło. Był jakiś dreszczyk emocji?

No tak, faktycznie, to był powrót po ośmiu latach, także trochę czasu minęło. Dreszczyk emocji jasne, że był, bo ciągle nam wszystkim zależy, żeby wypaść jak najlepiej. Zwłaszcza jeżeli to było po takiej długiej przerwie i dostaje się z powrotem okazję na najwyższym szczeblu.

 

Mecz chyba odbył się bez kontrowersji i ten ponowny debiut można uznać za udany.

Tak, jak najbardziej mecz był w porządku. Sędziowsko bardzo fajnie wyszło. Świetnie się złożyło, że znowu miałem okazję sędziować z Damianem, więc ten – nazwijmy to powrót – był znacznie przyjemniejszy. Wiedziałem czego Damian ode mnie oczekuje jako asystenta i czego ja się mogę spodziewać na boisku, w szatni. Zdecydowanie łatwiej jest, jak się ma znajomą twarz, niż jak sędziuje się razem po raz pierwszy, czy drugi. 


Schodząc z boiska odczuwałeś różnicę, że to była Ekstraklasa, a nie pierwsza liga? 

Zabawne było to, że tutaj była po prostu etykieta Ekstraklasy na tym meczu, a obie drużyny w zeszłym sezonie rywalizowały w pierwszej lidze i obie awansowały. Znałem je bardzo dobrze, ponieważ miałem okazję sędziować parę ich spotkań w poprzednim sezonie. Skład nie uległ drastycznej zmianie, również myśl szkoleniowa pozostała ta sama, więc można powiedzieć, że to była Ekstraklasa, ale taki mecz dla mnie trochę “po staremu”.

Czyli można powiedzieć, że nie było to specjalnie duże wyzwanie?

Nigdy nie wiemy, co mecz przyniesie. Zawsze może się zdarzyć coś nieoczekiwanego. Tu, na szczęście, jeżeli już przychodził ten moment, to byliśmy gotowi podjąć dobre decyzje. Jedyny aspekt, który zrobił na mnie wrażenie, to był po prostu stadion Lechii, ale to niezależnie od poziomu rozgrywkowego, bo również grali na nim w pierwszej lidze. To była moja pierwsza wizyta tam i to jest po prostu piękny obiekt.

Cofnijmy się o tych parę tygodni wstecz, kiedy pojawił się komunikat na temat sędziów szczebla centralnego na nowy sezon. Byłeś zaskoczony, czy miałeś jakieś przecieki wcześniej?

O awansie się dowiedziałem w dniu publikowania list, więc było to dla mnie zaskoczenie. Wiem, że miałem bardzo dobry sezon, ale również poprzednie były na dobrym poziomie moim zdaniem. Nigdy nie wiadomo, czy zostanie nam dana szansa awansować i pokazać się w tej wyższej grupie asystentów. W tym przypadku można powiedzieć, że w końcu się udało i cieszyłem się z tego niezmiernie.

Miałeś taką cichą nadzieję na awans, czy już po tylu latach trochę przestałeś się emocjonować?

Przyznam się, że zawsze przy ostatniej kolejce danego sezonu gdzieś ta nadzieja wzrastała  na mecz w Ekstraklasie. I jeżeli nie pojawiał się taki mecz-szansa w ostatnich kolejkach, to te oczekiwania malały. W tym roku ponownie nie byłem wyznaczony i tym samym byłem raczej pogodzony, że nie jestem brany pod uwagę jako kandydat do awansu. Dlatego tym bardziej ta decyzja była bardzo dużą, przyjemną niespodzianką.


To tym bardziej, że awans otrzymało jedynie 4 sędziów. Znalazłeś się w sędziowskiej elicie tej specjalności!

No można tak powiedzieć. W Polsce aktualnie jest 13 zawodowych sędziów asystentów i 25 w pierwszej grupie, zatem jest to dosyć wąskie grono na najwyższym szczeblu w kraju.


Opowiedz jak wygląda
ła Twoja sędziowska droga do Ekstraklasy.

Kurs zrobiłem w 2009 roku, mając 18 lat. Starałem się sędziować jak najwyżej, jak najlepiej, czy to na środku, czy na linii. Doszedłem do czwartej ligi jako sędzia, a na trzecią ligę jeździłem jako asystent. W 2014 roku pojawiła się szansa, żeby pojechać na casting organizowany przez Kolegium Sędziów PZPN. Szukano kandydatów do programu CORE w UEFA.

Była to trochę inna ścieżka, niż obecnie, gdy mamy CORE Polska dla młodych, perspektywicznych sędziów asystentów szczebla centralnego. Ja miałem taką skróconą drogę i na tym castingu zostałem wybrany wraz z Bartkiem Heinigiem z Gdańska. Mieliśmy okazję reprezentować Polskę wraz ze Zbigniewem Dobryniem na UEFA CORE w Szwajcarii.

Dzięki temu awansowałem także jako asystent szczebla centralnego i od 2014 roku sędziowałem mecze w pierwszej lidze. W międzyczasie między zgrupowaniami CORE dostałem właśnie szansę do sprawdzenia się w Ekstraklasie, nie mając wtedy nawet skończonych 25 lat. I dotychczas było to jedyne moje spotkanie na tym szczeblu.

Przez te 10 lat na szczeblu były wzloty i były upadki, były lepsze mecze, gorsze mecze, lepsze rundy, gorsze rundy. Również zdarzyła mi się, może to też przydatne dla młodszych kolegów będzie, “znakomita” runda, w której miałem łamańca z każdej możliwej kategorii, co mecz z innego tytułu. Były więc też bardzo słabe momenty, w których się ocierałem o utrzymanie na szczeblu, ale koniec końców zaprocentowała wytrwałość i wykonywanie dodatkowej pracy.  

Robiłem rzeczy, które nie były obowiązkowe – dodatkowe treningi, oglądanie swoich meczów, analiza i wyciąganie wniosków. Nie zawsze to się kończy awansem, ale na pewno lepszym warsztatem.


Nie jesteś sędzią zawodowym, więc poza meczami normalnie pracujesz. Jak wygląda twój tryb funkcjonowania, jak to pogodzić?

To wszystko jest bardzo proste – nie ma się czasu na inne rzeczy (śmiech). Wstaje się rano, idzie się na trening, idzie się do pracy, wraca się z pracy, załatwia się sprawy rodzinne i idzie się spać. Nic większego, nic trudniejszego. Prosta recepta, tylko trzeba to robić.


Jakie cechy musi mieć Twoim zdaniem dobry sędzia asystent? jak rozpoznać czy ktoś być może pójdzie twoim śladem, czy Adama Karasewicza, który też jest naszym reprezentantem tutaj na najwyższym szczeblu w Polsce.

Dobry asystent na pewno musi się umieć dostosować. To jest bardzo ważna cecha. bardzo trudna zarazem, ponieważ na szczeblu centralnym sędziujemy z różnymi sędziami i każdy jest inny. Kolejną cechą jest to zrozumienie i pogodzenie się z tym, że nie jest się najważniejszą częścią zespołu i to nie ja decyduję o wszystkim. Jestem tu tylko po to, żeby pomóc sędziemu posędziować ten mecz. Wiadomo, że przede wszystkim na boisku, ale również poza, czyli w szatni, przed meczem, po meczu. A jadąc na mecze często tego brakuje.


Czasem na niższym szczeblu się tak mówi, że ktoś próbuje sędziować z linii za kolegów, którzy biegają z gwizdkiem.

Dokładnie. Każdy ma z nas na boisku swoje role i trzeba umieć się dostosować do tego, czego oczekuje się od nas.

Ta specjalizacja chyba jednak dopiero przychodzi z czasem. Zarówno Ty, jak i Adam sędziowaliście na środku mecze – odpowiednio 4 i 3 ligi. To chyba ważne, żeby zbyt szybko nie myśleć tylko o roli asystenta.

Uważam, że tak, zdecydowanie, ponieważ doświadczenie ze środka pozwala nam zrozumieć czego od nas oczekuje sędzia, kiedy później jesteśmy asystentami. Trzeba zrozumieć jak to wygląda ze środka, wtedy będziemy w stanie dobrze pomagać z boku. Również wiemy, że asystenci są odpowiedzialni głównie za artykuł 11 (spalony – dop.), ale potrzebne czucie artykułu 12 (faule – dop.) wyrabia się głównie sędziując mecze na środku.

Jakieś rady dla dla młodych asystentów, wskazówki, co może pomóc w rozwoju? Nad czym warto pracować? Na pewno szybkość, żeby zdążyć za skrzydłowymi…

Jeśli chodzi o aspekty fizycznie to jest zdecydowanie szybkość, zwrotność i czas reakcji,  często bardzo pomijany. Wystarczy zdrzemnąć się na moment, stracić koncentrację i już może być po akcji. Jeżeli chodzi o pozostałe aspekty, to umiejętność dobrej, konkretnej komunikacji. Zauważyłem, że na meczach na okręgu coraz popularniejsze są zestawy komunikacji dla sędziów i często jest tam bardzo dużo słów, a bardzo mało treści. Bądź są komunikaty wtedy, kiedy są rzeczy oczywiste, a nie kiedy faktycznie jest potrzeba pomóc sędziemu. Wydaje mi się, że bardzo ważna jest nie tylko to, co odbywa się podczas meczów, ale też praca za kulisami. Ważne, żeby mieć samemu motywację do pracy, treningów, rozwoju. Żeby to wychodziło od samych sędziów, a nie że ktoś naciska, wymaga. 


Co byś mógł fajnego powiedzieć o byciu sędzią? Dlaczego warto nim zostać? Może ktoś będzie czytać ten wywiad, kto nie jest jeszcze sędzią, zastanawia się, czy warto mieć takie hobby.

Dla mnie sędziowanie jest po prostu byciem częścią tego sportu, byciem częścią piłki. Jesteśmy blisko meczów, zawodników, trenerów, całego tego świata. Robimy to dlatego, że kochamy ten sport. Nie każdemu z nas jest dane grać na wysokim poziomie, czy na jakimkolwiek poziomie. Dzięki sędziowaniu możemy dalej pozostać w kontakcie z tym sportem. Sportem, którym wszyscy kochamy. Bez sędziów, mimo wszystko, te mecze by się nie odbywały, więc jesteśmy też ważnym, ale trzeba pamiętać, że nie najważniejszym, elementem tego widowiska.

Tylko kapitan może zapytać sędziego – wytyczne IFAB

Kontekst

Pomimo że szacunek i zasada fair play są podstawowymi wartościami naszego sportu, sędziowie i zespoły sędziowskie są regularnie poddawani werbalnemu i/lub fizycznemu okazywaniu niezadowolenia z decyzji, gdy je podejmują . W skrajnych przypadkach zawodnicy czasem biegną w stronę sędziów i otaczają ich, co pokazuje brak szacunku dla sędziego, szkodzi wizerunkowi gry i może być zastraszające i przytłaczające.

Wzmocniona współpraca między sędzią a kapitanami drużyn może pomóc w zaszczepieniu uczciwości i wzajemnego szacunku. W tym kontekście, aby sędzia mógł wyjaśniać kluczowe decyzje, tylko kapitanowie będą mogli podejść do sędziego, pod warunkiem, że zrobią to z szacunkiem i będą zachowywać się odpowiednio. Jednocześnie, kapitan będzie odpowiedzialny za zapewnienie, że zawodnicy z jego drużyny pozostaną w rozsądnej odległości od sędziego i nie będą przeszkadzać w interakcji między sędzią a kapitanem(-ami) drużyn(-y).

Zastosowanie filozofii i głównych zasad tego środka na UEFA EURO 2024 wyraźnie pokazało, że takie podejście można z powodzeniem wdrożyć również w innych rozgrywkach.

Wytyczne

  • Normalne wzajemne relacje/rozmowy między zawodnikami a sędzią są dozwolone i pozostają ważne (w celu zwiększenia przejrzystości i unikania ewentualnej frustracji i konfliktów).
  • Każdy zawodnik (w tym kapitan), który okazuje niezadowolenie słowem lub czynem, zostanie napomniany (żółta kartka).
  • Sędzia, tam gdzie jest to stosowne, wyjaśni ważne decyzje kapitanom i/lub zawodnikom zaangażowanym w zdarzenie.
  • Aby zapobiec mobbingowi lub otaczaniu sędziego przez zawodników w ważnych sytuacjach meczowych oraz po kluczowych incydentach lub decyzjach:
    • tylko jeden zawodnik z każdej drużyny – zazwyczaj kapitan – może podejść do sędziego i, gdy to robi, musi zawsze zachowywać się z szacunkiem;
    • sędzia może instruować/informować zawodników (werbalnie lub gestami), aby do niego nie podchodzili;
    • kapitanowie drużyn są odpowiedzialni za pomoc w utrzymaniu swoich zawodników z dala od sędziego;
    • zawodnicy, którzy podejdą/otoczą sędziego, gdy nie mają na to pozwolenia, mogą zostać napomniani (żółta kartka);
    • w razie potrzeby sędzia może opóźnić wznowienie gry, aby umożliwić kapitanom rozmowę z ich zawodnikami w celu wyjaśnienia decyzji, czy egzekwowania odpowiedniego zachowania, itp.
    • interakcja/rozmowa z, lub podejście przez, jakiegokolwiek zawodnika innego niż kapitan pozostawia się ocenie sędziego, np. jeśli zawodnik popełnił przewinienie, został sfaulowany i/lub jest kontuzjowany.

Wytyczne jeżeli kapitan jest bramkarzem

  • W przypadku, gdy bramkarz jest kapitanem, sędzia musi być poinformowany najpóźniej podczas losowania przed rozpoczęciem zawodów jaki zawodnik z pola został wybrany do kontaktu z sędzią w zastępstwie kapitana-bramkarza.
  • Tylko kapitan-bramkarz i wybrany zawodnik, ale nie obaj w tym samym czasie, mogą podejść do sędziego.
  • Jeżeli wybrany zawodnik zostanie wymieniony lub zostanie wykluczony, to kolejny zawodnik musi zostać wybrany do zastępowania kapitana.

Przepisy Gry na sezon 2024/25

Opublikowana została polska wersja Przepisów Gry obowiązujących w najbliższym sezonie.

IFAB, czyli organizacja zajmująca się tworzeniem oraz nowelizacją przepisów gry, nie wprowadziła rewolucji w zasadach.

Wprowadzono dwie ważne zmiany:

  • przy rzucie karnym przedwczesne wkroczenie zawodników w pole karne będzie sankcjonowane jedynie w przypadku wpływu na grę (np. przy walce o piłkę po obronie strzału przez bramkarza, odbiciu od słupka/poprzeczki itp.)
  • W przypadku kiedy zawodnik pozbawi drużynę przeciwną bramki lub realnej szansy na zdobycie bramki poprzez nierozmyślne zagranie piłki ręką w polu karnym – karą będzie rzut karny i żółta kartka, a nie jak dotychczas czerwona.

Całe przepisy oraz wykaz zmian można znaleźć w katalogu dokumentów do pobrania.

Rodzinne sędziowanie

Choć sezon ligowy już za nami, wracamy jeszcze do wydarzenia z jego końcówki. W jednym z meczów okręgowej ligi trampkarzy można było zauważyć bowiem niecodzienną sytuację – w role przygodnych sędzi asystentek wcieliły się wybitnie młode adeptki sędziowskiej sztuki – 10- i 11-letnie siostry Kaczmarek, córki naszego kolegi arbitra. Dla Weroniki i Marty nie był to debiut na boiskach, bowiem mają już za sobą kilkanaście wspólnie sędziowanych spotkań rozgrywek młodzieżowych.

Obie bardzo lubią futbol, podoba im się sędziowanie, a do tego możemy razem spędzać czas, więc jest to sytuacja idealna – wyjaśnia Krzysztof Kaczmarek, sędzia KS Wrocław z ponad 25-letnim stażem. – Zaczęliśmy wspólnie być na meczach w poprzednim sezonie i im się spodobało. Pytają, kiedy będą mogły pojechać na kolejny mecz sędziować, a w wolnych chwilach czytają książkę z przepisami – dodaje.

Choć widok takich pomocników z chorągiewkami bywa zaskoczeniem, to zarówno trenerzy, jak i zawodnicy i kibice przychylnie patrzą na pomoc młodych adeptek sędziowskiego fachu. – Poza spędzeniem wspólnie czasu, zawsze jest to dla mnie dodatkowa pomoc. Chociażby w tym meczu zawodnicy reklamowali, że piłka wyszła już za boisko, ale córka powiedziała, ze dotykała linii i można było kontynuować grę – opowiada Krzysiek.

Jeśli pasja do piłki nożnej u dziewczyn nie wygaśnie, to być może nasze Kolegium wkrótce powiększy się o kolejną sędziowską rodzinę. Na razie na oficjalny debiut Marta i Weronika muszą poczekać do ukończenia 16 lat, chyba że w międzyczasie obniżony zostałby minimalny wiek arbitrów.

Awans Damiana Sylwestrzaka

UEFA poinformowała o zaszeregowaniu sędziów międzynarodowych na rundę jesienną sezonu 2024/25. Jednym z sędziów, którzy uzyskali awans jest Damian Sylwestrzak!

Nasz kolega po 2,5 roku z plakietką FIFA uzyskał promocję do Kategorii 1, co oznacza że znalazł się w gronie topowych 100 europejskich arbitrów.

Aktualnie Polskę w UEFA reprezentuje 7 sędziów:

  • Elite – Szymon Marciniak
  • Kategoria 1 – Bartosz Frankowski, Paweł Raczkowski, Damian Sylwestrzak
  • Kategoria 2 – Damian Kos, Łukasz Kuźma, Daniel Stefański

Damian w ostatnim czasie był wyznaczany przez europejską federację na spotkania o coraz większym ciężarze gatunkowym. Zaliczył m.in. debiut w meczu eliminacji do EURO (Lichtenstein – Bośnia i Hercegowina), eliminacji do Ligi Mistrzów (Maccabi Hajfa – FC Sheriff) czy spotkanie Ligi Konferencji Europy (Eintracht Frankfurt – PAOK Saloniki), został także objęty programem Future, dla perspektywicznych sędziów.

Sebastian Tarnowski zakończył sędziowską karierę

Po ponad 27 latach sędziowskiej przygody gwizdek na kołku zawiesił Sebastian Tarnowski. Przy okazji pożegnalnego meczu w Głogowie został uhonorowany m.in. przez koleżanki i kolegów z KS Wrocław. „Seba” był także gościem w studiu Dol. ZPN i w trakcie obszernego wywiadu opowiedział o swojej sędziowskiej drodze i planach na przyszłość.

Mecz 1. ligi pomiędzy Chrobrym Głogów a Zagłębiem Sosnowiec był ostatnim spotkaniem Sebastiana w sędziowskiej karierze. W jej trakcie był arbitrem ponad 200 starć na szczeblu centralnym, sędziował młodzieżowym reprezentacjom, był sędzią technicznym w Ekstraklasie, a także oficerem łącznikowym podczas rozgrywek europejskich pucharów.

"Nie wyobrażam sobie nie być w piłce"

Po ponad ćwierćwieczu na boiskach z powodu limitu wieku Tarnowski musi opuścić szczebel centralny i zdecydował się zakończyć karierę. Nie rozstaje się jednak z futbolem. – Jestem w trakcie podejmowania decyzji jaka będzie moja przyszłość. Chyba chciałbym zrobić sobie rok przerwy od środowiska sędziowskiego, trochę odpocząć. To było 27 lat bycia w tym zawodzie, a czasami warto nieco się zatrzymać i zrobić sobie przerwę. Nie wyobrażam sobie nie być w piłce, bo to jest tak zakorzenione, że byłoby trudno. Jest kilka opcji, które rozważam i niedługo się okaże, którą wybiorę. Jestem po dżentelmeńskiej rozmowie z Markiem Kotlarzem, który miał nadzieję, że szybko wskoczę w buty obserwatora , by służyć swoją wiedzą i doświadczeniem na szczeblu centralnym. Dziękuje, że zrozumiał, że potrzebuje przerwy, a rok minie szybko. Jeśli chodzi o mentoring, to jestem umówiony z kilkoma sędziami, że jestem dostępny i służę radą – wyjaśnia w rozmowie z Krzysztofem Dymczakiem.

Ostatniemu meczowi Sebastiana towarzyszyła specjalna otoczka. Do Głogowa wybrali się przedstawiciele KS Wrocław, nie tylko w roli członków zespołu sędziowskiego na to spotkanie, ale także duże grono, które chciało oddać mu hołd. Przed pierwszym gwizdkiem nasz kolega odebrał pamiątkowe upominki, m.in. okolicznościową paterę i koszulkę od koleżanek i kolegów z sędziowskiego szlaku. – Moi przyjaciele z KS Wrocław i Dolnośląskiego KS zrobili mi wielką niespodziankę – komentował obdarowany, który po ostatnim gwizdku żegnany był owacją na stojąco przez cały stadion.

„Byłem do bólu konsekwentny, wiedziałem czego tak naprawdę chcę, to było mocne dążenie do celu”

Gdy emocje już nieco opadły, Sebastian w studiu Dol. ZPN w ponad półgodzinnej rozmowie opowiadał m.in. o:

  • sędziowskich początkach i swojej drodze
  • jak zmieniły się sędziowskie realia
  • co sprawiło ze znalazł się w gronie czołowych arbitrów w kraju
  • jak radzić sobie z błędami i presją
  • nowym pokoleniu sędziowskim
  • nowym etapie w życiu

Zachęcamy do obejrzenia materiału

Ostatni test przez Igrzyskami

Na przełomie maja i czerwca we Francji rozegrane zostało Blind Football World Grand Prix – próba generalna przed Igrzyskami Paraolimpijskimi. W elitarnym gronie sędziów znalazł się Rafał Świerczek, nasz specjalista od tej odmiany piłki nożnej.​

Na arenie niedaleko Strasburga rywalizowały najlepsze drużyny z całego świata, dla których był to ostatni poważny sprawdzian przed letnią walką o medale. Była to także okazja na weryfikację formy sędziów powołanych na Igrzyska oraz doszlifowanie współpracy. Nasz kolega był jednym z 12 arbitrów z całego świata, którzy znaleźli się na turnieju.

– Jestem bardzo zadowolony z sędziowania w trakcie Grand Prix. Choć byłem już na mistrzostwach świata, to jednak dla tej dyscypliny Igrzyska są tą najważniejszą imprezą i ten turniej był dla sędziów ważnym testem. Wydaje mi się, że wypadłem w nim dobrze i jestem gotowy na mecze w Paryżu – mówi Rafał, który teraz we Francji miał okazję być 3-krotnie arbitrem boiskowym, do tego w dużej liczbie potyczek pełnił inne role, m.in. został wyznaczony do finału jako sędzia stolikowy.

W blind footballu bowiem w każdym meczu uczestniczy aż 7 arbitrów, co przy dość małej grupie sędziów oznaczało dla każdego spędzenie średnio 3 meczów dziennie na boisku. W trakcie tygodnia trwania Grand Prix rozjemcy nie mieli zatem wiele wolnego czasu.

– Każdy nasz dzień wyglądał niemal identycznie. Popołudniu były mecze, natomiast wcześniej po śniadaniu spotykaliśmy się na omówieniu spotkań z poprzedniego dnia. Analizowaliśmy sytuacje, omawialiśmy błędy, staraliśmy się poprawiać komunikację. Stanowiliśmy międzynarodowe grono, bo byli przedstawiciele kilku kontynentów i nie każdy też świetnie mówił po angielsku, zatem ten czas był dla nas bardzo owocny pod względem wypracowania jeszcze lepszej współpracy – wyjaśnia Świerczek.

Część z zespołów turniej potraktowała jako szansę na przetestowanie nowych rozwiązań, nie brakowało więc zaskakujących wyników. Tryumfowała reprezentacja Kolumbii, która w finale pokonała Chiny.

Jak wygląda piłka nożna w tym nietypowym wydaniu można się przekonać także we Wrocławiu. W dniach 8-9 czerwca 2024 roku w stolicy Dolnego Śląska rozegrana zostanie bowiem 2. kolejka polskiej ligi – PGF Blind Football League, na której nie zabraknie także naszego arbitra.

Apel o pomoc dla koleżanki Mai Matusiak

Drogie Koleżanki i Koledzy zwracamy się do Was z prośbą o pomoc w zbiórce funduszy na rehabilitację naszej Koleżanki Mai, która uległa poważnemu wypadkowi. Znając solidarność naszego środowiska  jesteśmy przekonani, że w tym świątecznym czasie nie pozostaniemy obojętni i pomożemy na miarę swoich możliwości. My jako Zarząd KS Wrocław dokonaliśmy wpłat indywidualnych jak również przeznaczymy środki z KFD na pomoc naszej koleżance.

Prowadzona jest zbiórka na ten cel, którą można wesprzeć – https://www.mammoc.pl/maja-matusiak . Niedługo na licytacje trafią także unikatowe przedmioty, z których dochód przeznaczony będzie na pomoc Mai.

Przekaż 1,5 %podatku

Numer KRS 0000769935

Cel szczegółowy: Maja Matusiak

Zarząd KS Wrocław